Mój tata zaczął naukę w wiejskiej szkółce koło domu, radził sobie. Kolejne klasy kończył w wiosce obok. Kiedy tam trafił okazało się, że cała jego klasa ma spore zaległości, musieli nieźle nadrabiać, żeby dorównać. Czuł się gorszy. Skończył szkołę podstawową, a do szkoły zawodowej wyjechał do miasta. Tam dopiero poczuł, jak jego wiedza różni się od innych uczniów.
Zanim poszłam do klasy pierwszej, mój ojciec nie zważając na opór żony, wpłacił na mieszkanie spółdzielcze w mieście. Kiedy moja mama lamentowała, nie chcąc opuścić miasteczka, w którym siostry i bracia budowali się, zakładali rodziny, ojciec trwał w swoim zamiarze zamieszkania w Poznaniu. Twierdził, że jego dzieci będą miały szansę na lepszą edukację i nie będą ciągle gonić swoich rówieśników, jak on w czasach szkolnych.
